Τρία χρόνια κίνημα των πάρκων: μεθοδολογία αγώνα, αποτίμηση, προοπτικές
Αρχικά να σας καλωσορίσουμε στην ανοιχτή συζήτηση που αποφασίσαμε να διοργανώσουμε οι ανοιχτές συνελεύσεις υπεράσπισης του πάρκου Δρακόπουλου και του λόφου Στρέφη.
Πριν ξεκινήσουμε να εξηγήσουμε ότι αποφασίσαμε να ακολουθήσουμε το συγκεκριμένο μοντέλο της «ανοιχτής συζήτησης» μιας και στόχος μας δεν ήταν να γίνει μια κουβέντα που θα προϋποθέτει απαραιτήτως συλλογικούς απολογισμούς, και που συνήθως είναι αρκετά χρονοβόρο, αλλά σκεφτήκαμε πως σε αυτή τη χρονική φάση πολύ χρήσιμη θα ήταν μια ανοιχτή αυθόρμητη συζήτηση βιωματικού χαρακτήρα με τα ζητήματα που είναι ανοιχτά και μας καίνε.
Να πούμε πάντως πως δεν θέλουμε να σταθούμε μόνο σε αυτό, δηλαδή θέλουμε να γίνει και μια ανταλλαγή εμπειριών και συμπερασμάτων μεταξύ συνελεύσεων τόσο για τους αγώνες που ακόμα τρέχουν, όσο και γι’ αυτούς που έτρεξαν στο παρελθόν.
Αυτό έχει μεγάλη σημασία να το τονίσουμε γιατί μπορεί ο τίτλος να αναφέρεται στα “τρία χρόνια κίνημα των πάρκων”, αλλά το κίνημα αυτό μετράει πάνω από 20 χρόνια. Αν δλδ. θεωρήσουμε ως ιστορικό σημείο αναφοράς τις 3 Νοεμβρίου του 2002, όπου γκρεμίστηκαν για πρώτη φορά τα κάγκελα στου Φιλοπάππου από την πρώτη συνέλευση κατοίκων, καταλαβαίνουμε πως έχουμε να κάνουμε με ένα κίνημα παλιό και με πολύ πλούσια παρακαταθήκη. Ή για παράδειγμα ο αγώνας για την υπεράσπιση του πάρκου Κύπρου και Πατησίων το 2009, η κατάληψη του πρώην πάρκιν στη Ναυαρίνου και ο αγώνας που μπλόκαρε την ανοικοδόμηση 9όροφου κτιρίου στο πάρκο Δρακόπουλου την ίδια χρονιά, αποδεικνύουν πως το κίνημα αυτό χαρακτηρίζεται τόσο από συνέχεια όσο και από συνέπεια.
Γιατί όμως “τρία χρόνια κίνημα των πάρκων”; Γιατί πιστεύουμε πως η τελευταία τριετία με αφετηρία την ανακοίνωση της ανάπλασης του Στρέφη το Γενάρη του 2021 και την δημιουργία της ανοιχτής συνέλευσης (η οποία σήμερα 18/1 έχει γενέθλια!), χαρακτηρίστηκε από δύο στοιχεία. (Α) Από την οργανωμένη επίθεση στους δημόσιους και ελεύθερους χώρους απ’ την πλευρά του Δήμου Αθηναίων, του κράτους και της αστυνομίας για τον βίαιο εξευγενισμό και τουριστικοποίηση των γειτονιών μας, και που σημασιοδοτήθηκε από τη σύμβαση της UNISON των 35 εκατομμυρίων, και (Β) από την οργανωμένη και συντονισμένη αντίσταση των γειτονιών που εκφράστηκε με την δημιουργία νέων συνελεύσεων υπεράσπισης, και τη μεταξύ τους στήριξη τους μέσω του συντονισμού που φτιάχτηκε μετά την ανοιχτή συνέλευση που κάλεσε ο Κολωνός στις 20 Ιουλίου του 2022 στο πάρκο Δρακόπουλου.
Από τότε πέρασαν 3 χρόνια πολύ έντονα: η έναρξη των εργασιών και η κατάληψη της πλατείας από την αστυνομία στην πλατεία Εξαρχείων στις 9 Αυγούστου του 2022, η εγκατάσταση του κοντέινερ και η κατάληψη απ’ τα ΜΑΤ του Στρέφη στις 3 Οκτωβρίου της ίδιας χρονιάς, η έναρξη των εργασιών για την αναδιαμόρφωση του πάρκου Κύπρου και Πατησίων στις 20 Σεπτέμβρη του ’22 και η απόπειρα έναρξης των εργασιών στο Δρακόπουλο τον Ιούνιο του ‘22 και στη συνέχεια, τον Ιούλιο του ‘23, όπου η αναδιαμόρφωση του πάρκου ξαναξεκίνησε και τελικά ολοκληρώθηκε το Νοέμβριο του ‘23. Μην παραλείψουμε τις κινητοποιήσεις της Λαϊκής Συνέλευσης Κολωνού-Σεπολίων που μπλόκαρε τα σχέδια για την Ακαδημία Πλάτωνος, και τις κινητοποιήσεις της ανοιχτής συνέλευσης υπεράσπισης της πλ. Πρωτομαγιάς που μπλόκαρε σε πρώτη φάση αλλά δυστυχώς τελικά δεν κατάφερε να σταματήσει την κατάληψη της πλατείας για την εγκατάσταση επέκτασης του εργοταξίου του Μετρό. Μες σε αυτόν τον κύκλο αγώνα να μην ξεχάσουμε να αναφέρουμε επίσης τη δικαστική νίκη των κατοίκων στο πάρκο Μηναΐδη-Φωτιάδη στα Κάτω Πατήσια για να μην μπουν τα κοντέινερ για τα νηπιαγωγεία.
Έτσι βρισκόμαστε σήμερα εδώ – μετά από μία πολύ έντονη χρονιά. Αν και αναγνωρίζουμε πως πολλές συνελεύσεις βρίσκονται ακόμα μες στο μάτι του κυκλώνα, η αποκαθήλωση του Μπακογιάννη από το δημοτικό θώκο στις 28/12 πιστεύουμε πως μας τοποθετεί σε μια καλή χρονική στιγμή ώστε να δούμε πως προχωράμε σε σχέση με το αγωνιστικό και το διεκδικητικό πλαίσιο υπό την νέα δημοτική αρχή Δούκα.
Για το λόγο αυτό σκεφτήκαμε πως θα ήταν μια καλή ιδέα να μαζευτούμε ξανά όλες οι συνελεύσεις μαζί, σε μια ανοιχτή κουβέντα για να δούμε που βρισκόμαστε, τι πιστεύουμε πως πήγε καλά, τι όχι και πως προχωράμε.
Η συζήτηση θέλουμε να είναι ανοιχτή, ωστόσο για να μην χαωθούμε προτείναμε κάποιες θεματικές, όπως:
- Ανοιχτότητα και εμπλοκή της γειτονιάς: πολιτική ή κοινωνική ταυτότητα;
- Πολιτικές συμμαχίες και αποκλεισμοί
- Δικαστικός αγώνας: θετικά αποτελέσματα, όρια, προβληματικές
- Πέραν από την άμυνα: διεκδικήσεις και αιτήματα
- “Πράσινος εξευγενισμός”: η νέα Δημοτική Αρχή Δούκα και η παρακαταθήκη του Μπακογιάννη
Προφανώς τα παραπάνω είναι μόνο ενδεικτικά. Παραπάνω από ευπρόσδεκτο να βάλετε στο τραπέζι οτιδήποτε σας απασχολεί και θεωρείτε σημαντικό να αναφερθεί.
Πριν ξεκινήσουμε, εκ μέρους του Άνω Κάτω να πούμε πως χαιρόμαστε ιδιαίτερα που αυτή η εκδήλωση πραγματοποιείται εδώ στο στέκι. Ξέρετε είναι και αυτό κομμάτι της ιστορίας που λέγεται κίνημα των πάρκων τόσο λόγω της στήριξης που έδειξε το στέκι στον αγώνα του Δρακόπουλου, όσο και γιατί στις 25 Αυγούστου εκκενώθηκε από αστυνομία και ιδιοκτήτες στο πλαίσιο του καλοκαιρινού μπαράζ εκκενώσεων πέντε καταλήψεων (εκ των οποίων όλες επανακαταλήφθηκαν), μετά από πολλές πιέσεις – όπως επιβεβαιώθηκε – που άσκησε ο πρώην Δήμαρχος Μπακογιάννης στους ιδιοκτήτες της κατάληψης.
Επομένως, η διοργάνωση αυτής της εκδήλωσης, εδώ στο ανακατειλημμένο στέκι, αποκτά μια διπλή σημασία και για την ιστορία του στεκιού και για τους κοινωνικούς αγώνες, κομμάτι των οποίων αποτελεί και το ίδιο – όπως άλλωστε και όλες οι καταλήψεις. Άρα, τριπλή η χαρά σήμερα, μαζί με τα γενέθλια του Στρέφη!
Σας ευχαριστώ, και καλή κουβέντα να έχουμε!
